Frywolitkowe cięcie, gięcie i uklepywanie

Klepię te frywolitki i klepię, a one i tak nie za bardzo się poddają. Stąd cięcie. Bo zaczęłam kolejną serwetkę frywolitkową. Na razie mam środek serwetki o średnicy ok. 17 cm. Teraz chcę zrobić rząd z elementów. Póki co kolejne elementy skończyły w koszu, bo nie mogę dopasować ich średnicy do tego, co w głowie. Stąd cięcie. Ciachu, ciachu! I trochę geometrii, i liczenia. Gięcie, czyli naciąganie we frywolitkach na niewiele się zdaje. To jednak nie szydełkowanie, gdzie sporo daje się naciągnąć.
Nic to! W tej chwili wreszcie chyba mi wyszło. Tylko tego, co wreszcie wyszło, nie mam na zdjęciach. Ale niedługo Wam pokażę. Wszystko w swoim czasie.

 Ciachu, ciachu towarzyszy powstawaniu wielu wzorów frywolitkowych. Bez tego po prostu się nie liczy.  Bo pruć tego się nie da. Chlip, chlip! Chociaż tak szczerze mówiąc, potrafię pruć frywolitki, zarówno łuczki jak i kółeczka. Jednak czasowo to się zupełnie nie opłaca. Szybciej jest mi wyciąć i zrobić cały fragment od nowa. Robię to jedynie, gdy w grę wchodzą dwa, trzy kółeczka.

Czy wyszło na pewno, okaże się, jak skończę rządek. I wtedy albo będzie leżeć gładko (ja proszę, żeby leżało!), albo będzie czapeczka, albo falka. Jak w tej paskudzie poniżej. Paskuda falująca na razie leży odłogiem, ale na boku tworzy się właśnie spisek, mający uratować paskudę przed wylądowaniem w koszu.
Spiski są fajne. :)))

Bądźcie grzeczni i trzymajcie się cieplutko!

Ps.: Uprzejmie donoszę, że kompletnie nie ogarniam Google+. Czy znajdę gdzieś instrukcję do tego dziadowstwa, tak żebym zrozumiała? I to szybko? Bo zajęta jestem.