Do której kategorii rękodzielników należysz?

Jakiś czas temu spotkałam znajomą, panią Renatkę, którą zawsze podziwiam za eleganckie i świetnie uszyte stroje. Pani Renatka sama szyje swoje kreacje. Szyje też dla swoich dzieci i dla znajomych. Dokładnie w tej kolejności. To dzięki rozmowie z nią ostatnio rzuciłam wszystko i uszyłam sobie za jednym zamachem sukienkę i parę innych drobiazgów. Najczęściej jednak szycie dla siebie zostawiam na sam koniec, przez co moja szafa z tkaninami jest bardziej zapchana, niż szafa z gotową garderobą. I to wcale nie jest fajne!

Osoby zajmujące się  rękodziełem można podzielić na dwie kategorie:

1. Tych, którzy tworzą przede wszystkim dla siebie, potem ewentualnie dla reszty świata.
2. Tych, którzy tworzenie dla siebie odkładają na świętego Dygdy (którego nie ma nigdy). 

Niestety, sama najczęściej zaliczam się do drugiej kategorii. (Druga kategoria. Jak to brzmi! Ha, ha!)

Efekt jest taki, że często szyję coś dla siebie po nocy, w ostatniej chwili, albo wcale. A potem się źle czuję, bo albo jestem zmęczona, albo źle ubrana.  Sama nie wiem, co gorsze. 

Tak naprawdę, jak wiem, że dla siebie mam już uszyte, to dla "reszty świata" jakoś lepiej mi się szyje.

A Wy do której kategorii się zaliczacie? 

Nie lubię ciastek w plastiku!

Odkąd zajmuję się ceramiką (idzie już dziewiąty rok), chodził mi po głowie pomysł zrobienia naczyńka na ciastka. Bardzo nie lubię podawać kupowanych ciastek w ich handlowych opakowaniach. Niektóre, na przykład Delicje, mają takie plastikowe rynienki. Za każdym razem, kiedy wyciągam ciastka z pudełka, myślę sobie, że muszę wreszcie zrobić takie coś, ale z ceramiki.Takie coś, co się nada na wszelkie przekąski - orzeszki, daktyle, rodzynki...

Pomysł po głowie chodził, trudniej z realizacją. Aż do dzisiaj, gdy taka jedna miła osóbka zażyczyła sobie właśnie takiego naczynia!  

Poszłam zatem dzisiaj do pracowni i od razu zmajstrowałam dwie sztuki - jedną dla tej jednej, drugą dla siebie. Bo jak nie zrobię od razu również dla siebie, to przez kolejne dziewięć lat będę wsypywać ciasteczka do okrągłych misek.

Na razie obie tacki (dopiero teraz zorientowałam się, że na filmie nazwałam toto miseczką. Bo też nie wiadomo, jak to nazwać. Tacka? Miska? Rynienka? Talerzyk? Cudaczek?

Zobacz na filmie, jak powstaje mój cudaczek

Na końcowym kadrze filmu zobaczycie dziwną konstrukcję.  Ciekawe, czy ktoś nie obznajomiony z ceramicznym rzemiosłem domyśli się, co ta konstrukcja ma na celu?

Moje ceramiczne plany na następne 9 lat

W ten sposób zostałam zmuszona do realizacji jednego z moich pomysłów, które kłębią mi się w głowie. Inne z takich ceramicznych zamierzeń, nabierających urzędowej mocy od lat, to:

1. kolorowa jaszczurka na ścianę domu, 
2. krasnoludki przed domek ceramiczny, który stoi na klombie,
3. ptaszki na murek przy bramie, 
4. kubek na szczotkę do zębów,
5. kubek-ociekacz na sztućce,
6. zwierzęta i postacie do Szopki na Boże Narodzenie (Świętą Rodzinę już mam), 
7. nowy siedzący aniołek na okno (stary już mi się znudził, bo siedzi tam już siedem lat).

Żeby nie było wątpliwości - to są rzeczy, które chcę zrobić tylko i wyłącznie dla siebie. Dlatego tak trudno z ich realizacją.

Jak myślicie? Dam radę uporać się z tymi planami w najbliższej dekadzie? :)))

-------------------
DOPISEK
Ponieważ dostałam na maila kilka zamówień, odpowiadam wszystkim za jednym zamachem.  Nie, nie realizuję w tej chwili zamówień na swoje wyroby. Cieszy mnie jednak, że się Wam one podobają.
Pewna miła osóbka, o której piszę powyżej, to moja przyjaciółka i miseczkę dostanie za jeden uśmiech*. ;>
 
Za to mogę przyjechać do Was na warsztaty, o których piszę tutaj: garncarstwo-swiebodzin.pl 
i nauczyć, jak samemu zrobić takie coś. :)

*) Niech mi teraz spróbuje ten cudaczek nie wyjść, to się pochlastam!