Jak się nie ma, co się lubi... czyli wianuszek z masy solnej

Jak wspominałam w komentarzu pod poprzednim postem, wycięło mnie na kilka dni z sieci, bo wysypał mi się system. Tuż przed tym zdążyłam zrzucić na dysk zdjęcia krótkiego kursu, jaki dla Was przygotowywałam. Niestety, nie zdążyłam tych zdjęć skopiować na dysk przenośny i zdjęcia poszły się bujać razem z systemem. Buuu!
Od kilku lat korzystam z dysku przenośnego, co dwa, trzy tygodnie kopiując na niego wszystkie ważne dane. M.in. zdjęcia. Ale chyba lepiej będzie, jak się wreszcie nauczę robić kopię bezpieczeństwa natychmiast po zrzuceniu zdjęć z aparatu fotograficznego. W każdym razie chwilowo z kursu nici. :<

Wianek adwentowy

Słowo honoru, że to jest wianek adwentowy! Nieważne, że kwiatki w ilości nadmiernej. Nieważne, że świeczka tylko jedna się zmieściła. Wiem przecież, co zrobiłam! Prawda? ;)
Wianek dopiero co po ulepieniu. Jeszcze widać miejscami mokrą masę. Bo to wianek z masy solnej.

Najlepsza suszarka dla masy solnej

Poniżej wianki już podeschnięte. Suszę wszystko na kaloryferach, nie chce mi się bawić z piekarnikiem. Zazwyczaj dwa, trzy dni góra i wszystko elegancko wysuszone. Co najważniejsze - bez obawy, że coś się przypali, spuchnie i popęka. Warunek - Pan Florek* dostaje eksmisję z pokoju.  ;>

Widzę tylko, że dałam za mało zielonego pigmentu i listki straciły intensywną zieleń. Lakierowanie powinno trochę wzmocnić ten kolor.

 

Jeszcze jeden mikrusek.

I jeszcze jeden.



I jeszcze jeden.

Z resztek masy solnej powstał mały bukiecik. Ideologii brak. Ot, kwiatki!

Przepis na masę solną podawałam we wpisie Aniołki z masy solnej.
Swoją masę zabarwiłam pigmentami do szkliw ceramicznych. Bo mam.

Jak wszystko wyschnie, to psiknę tylko lakierem bezbarwnym i gotowe!

Adwentowe pierniczki

Pierniczenie w toku. Na razie polukrowałam małe pierniczki i dwa domki. Sfotografowałam jednak na razie tylko sklejony domek mojej bratanicy (lat 8), która sama wywałkowała ciasto, zaplanowała i wycięła swój domek. Ciocia miała tylko skleić ścianki. Więc skleiłam. A sfotografowałam domek po to, by pokazać mój sposób na ułatwienie sobie tego sklejania. Oczywiście sklejam na lukier. Ale nim lukier zwiąże piernikowe ścianki, wspomagam się szpilkami. Patent sprawdza się idealnie.

Pierniczki adwentowe to nie tylko ciasteczka, ale i okazja do spotkania rodzinnego. Musielibyście widzieć to gromadne pierniczenie, jakie odchodziło przez dwa dni w naszej malutkie kuchni! Babcia na czele jako zagniatacz ciasta i pilnowacz kuchenki, do pomocy moja bratowa, kilka bratanic jako główne pierniczarki i ciocia Ania jako "przynieś, wynieś, poszukaj kolejnego wałka". Szkoda, że część moich brataniątek mieszka za daleko i nie mogło wziąć udziału w tej imprezce. Ale może narobimy to w czasie ferii? Co Wy na to, dziewczynki? ;)

Miłego dnia!

------
* Drapieżnik z gatunku kotów, rudy pręgowany, przez większość dnia okupujący parapety nad kaloryferami, przez pozostały czas wgapiający się tęsknym wzrokiem w lodówkę.