A Ty co wyrzucisz w tym miesiacu?

Z dziesięć lat temu znajomej zmarła babcia.  Babcia rękodzielnik. Babcia chomik! Kiedy rodzina wygrzebała z wszelkich zakamarków wszystkie włóczki, tekstylia i przeróżne przydasie rodem z głębokiego PRL-u, potrzebny był kontener na śmieci, bo zwykły śmietnik okazał się zbyt mały.

To wtedy po raz pierwszy zrobiłam przegląd swoich skarbów, bo nie chcę, by kiedyś moja rodzina miała ze mną podobny kłopot. A przecież nie wiem, kiedy umrę, dlatego nie chcę zostawiać tego na stare lata. Sama też nie chcę tonąć w kilogramach włóczek, stertach tkanin, koralików, patyczków, listewek, które na bank się przydadzą, tylko nie wiadomo do czego i nie wiadomo kiedy!

Im mniej rzeczy, tym łatwiej o porządek

Pozaczynane robótki, które nam ciążą, jak wyrzut sumienia, stare zmurszałe nici, wyblakłe lny, poliestrowe tkaniny, których nie chcę tknąć nawet kijem. Po co je trzymać? Po co? A bo zawsze mogą się kiedyś przydać. ;> O, nie! Nie tędy droga! Lepiej mieć mniej rzeczy, łatwiej wtedy utrzymać porządek. Łatwiej podjąć decyzję, jaką robótką się zająć. (Najłatwiej, rzecz jasna, całkiem nową. Prawda? )

Dobre nawyki warto pielęgnować

Dlatego od kilku lat co jakiś czas robię porządki w swoich zbiorach i wyrzucam*, co uznaję za niepotrzebne:

- włóczki (brzydkie, zmurszałe, w malutkich ilościach),
- nici (splątane, zakurzone, zmurszałe),
- koraliki (brzydkie, ze zbyt małymi lub zbyt wielkim dziurkami, takie które przez lata do niczego nie użyłam),
- pozaczynane robótki (skoro nie skończyłam ich przez 10 lat, to w następnych 10 na pewno nie zechce mi się ich kończyć),
- stare gazety i książki (do wyrzucania książek dojrzewałam najdłużej, ale o tym kiedy indziej).

Ostatnio robię taki przegląd mniej więcej co miesiąc. Mogłabym wyrzucić wszystko na raz, ale wtedy to chyba by mi serce pękło. Na raty jakoś łatwiej. Zatem jeśli też macie duszę chomika (a który rękodzielnik jej nie ma? ), to zapraszam! Dołączcie do mnie i wyrzucajmy razem!

Do śmieci z nimi!

W tym miesiącu postanowiłam się pozbyć niedokończonego obrazka - haft półkrzyżkiem, wiek jakieś 30 lat. Z tysiąc razy miałam go w ręku i zastanawiałam się na jego skończeniem. W sumie niewiele zostało, ale skoro do tej pory... Na śmietnik!

 Do kompletu dwa drewniane tamborki. Stare, ciężkie, wypaczone. Planowałam je użyć jako ramek, ale ile lat można planować? A, sio!

Na dokładkę garść starych frywolitek, które uchowały się na dnie szafy. Jakie berbeluchy okropne! Niech znikają mi z oczu! 

Im miej, tym więcej!

Gdy pozbywam się kolejnej nie skończonej robótki, zmniejsza się psychiczna presja, by nie rozpoczynać nic nowego, bo trzeba to i tamto skończyć. A że do starych rzeczy nie chce wracać, to często kończy się na tym, że nie robię nic. Dlatego gdy zaczęłam się ich pozbywać, z lżejszym sumieniem i z większą chęcią zabieram się za nowe projekty.

Inna wartość z porządków, to więcej miejsca na nowości. Bo przecież pozbywanie się starych nici wcale nie oznacza, że nie potrzebuję nowych - w ślicznych kolorach, lepszej jakości...

Poza tym im mniej szpargałów w szufladach, tym łatwiej zachować porządek i znaleźć to, co akurat potrzebujemy.

A jak Wy radzicie sobie z nadmiarem rękodzielniczych skarbów?

*) Wydawało mi się to oczywiste, widzę jednak, że trzeba napisać to wyraźnie. Nie wyrzucam na śmietnik tego, co się komuś do czegoś może przydać. Wyrzucam, czyli pozbywam się (oddaję, sprzedaję, w ostateczności utylizuję).